Marian Nowiński rysunek plakat kolor
Marian Nowiński rysunek plakat kolor
(19 czerwca – 6 września 2009)
Marian Nowiński, malarz, grafik, projektant, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, profesor i dziekan Wydziału Nowych Mediów w Polsko – Japońskiej Wyższej Szkole Technik Komputerowych w Warszawie.
Urodził się w 1944 roku w Brześciu nad Bugiem. Ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Nałęczowie. Studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie, a następnie w w Wydziale Grafiki warszawskiej Akademii Sztuk pięknych, dyplom w 1974 roku w zakresie grafiki projektowej i malarstwa u profesorów Henryka Tomaszewskiego i Stanisława Poznańskiego.
Od 1974 roku pracuje w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, aktualnie prowadzi pracownię Rysunku i Kompozycji projektowania w Katedrze ogólnopolitycznej.
W latach 1982 i 1986 był stypendystą rządu włoskiego (pobyty studyjne w Rzymie i Mediolanie).
Dorobek artystyczny prezentował w muzeach, galeriach, publikacjach specjalistycznych i gościnnych wykładach w uczelniach artystycznych wielu krajów. Autor kilkunastu albumów, książek i publikacji multimedialnych, a także prac artystycznych i projektów dla Organizacji Narodów Zjednoczonych i Unii Europejskiej. Juror i komisarz międzynarodowych konkursów i wystaw sztuki.
„Nowiński wyraża w swoich dziełach głębię przeżyć wewnętrznych oraz emocji w sferze duchowej, przenosi je i przekształca w swoje prace o formach fantasmagorycznych, charakteryzujące się szyderczym, wciągającym uwodzicielstwem jego „tworów”, intrygującą lubieżnością jego kreski i płomiennością. alegoryzmem odcieni chromatycznych.
Jego prace (piękne, prowokujące, niepokojące, zmysłowe, bezpruderyjne, ironiczne, demistyfikacyjne plakaty z przekazem reklamowym; intensywne, eleganckie, znamienite, dynamiczne i konkwistadorskie prace malarskie, częstokroć zainspirowane dramatami i komediami „klasycznymi”), są nasycone obecnością cudotwórczą, o „magicznej mocy” i magnetyzmie (…).
Fantazja i racjonalność, równowaga i wrażliwość, sen i rzeczywistość, wymysł i prawda stanowiące granie i terytoria, w obrębie których artysta porusza się ze śmiałością pędzla i nieustraszoną ekspansją chromatyczną jego odcieni kolorystycznych”.
Marcella de Ferrari, Rosalba Niccoli, Włochy („Presenze Magiche in Liguria”, Genova 1996)
