ART DÉCO
ART DÉCO
(16 września – 31 października 2009)
Muzeum Mazowieckie w Płocku, którego specjalizacją od wielu lat jest sztuka przełomu XIX i XX wieku nazwana secesyjną, tworzy od lat autonomiczną kolekcję sztuki stosowanej okresu międzywojennego – art déco. Dotychczasowe dokonania Muzeum w zakresie pozyskiwania ciekawych, o wysokiej klasie artystycznej obiektów, zarówno o prowenincji zachodnioeuropejskiej, jak i polskiej, dotyczą sztuki użytkowej i dekoracyjnej związanej z architekturą i zdobnictwem wnętrza oraz rzemiosłem artystycznym z lat 1925-1939. Ten wyjątkowy, największy w Polsce zbiór stanowią: oryginalne meble polskich, niemieckich i francuskich projektantów, tkaniny dekoracyjne i użytkowe, wyroby ze szkła, ceramiki, metali kolorowych, wyroby biżuteryjne, akcesoria mody, obiekty numizmatyczne (medale, plakiety), grafika użytkowa i rzeźba. Eksponaty gromadzono przez ostatnich kilkanaście lat, głównie poprzez zakupy w salonach DESY. Pozyskano wówczas obiekty reprezentujące pewne działy rzemiosła i przemysłu – ceramikę (głównie wytwórni niemieckich), szkło pochodzące z polskich, czeskich i francuskich hut, platery i srebra, będące wyrobami znanych, renomowanych wytwórni warszawskich oraz tkaniny (kilimy, dywany, narzuty) głównie polskich projektantów.
Na wystawie zaprezentowano meble z wyposażenia wybranych wnętrz (meble salonowe, gabinetowe, buduarowe, sypialniane) projektantów wiedeńskich, berlińskich i krakowskich; przedmioty użytkowe i dekoracyjne z fajansu, porcelany i szkła, stroje dzienne, popołudniowe i wieczorowe damskie i męskie, akcesoria mody, biżuterię, grafikę użytkową, druki reklamowe.
Nowa epoka, której termin sformułowano dopiero w latach 60. XX wieku, nazywając ja jako „art-déco”, zrodziła się w Paryżu i przeszła do historii jako zjawisko wielowarstwowe, artystyczne, zaistniałe między wielkimi światowymi kryzysami lat 1922-1932.
Geneza zjawiska, jakim było art déco, wiąże się pośrednio z epoką secesji, jej ideą, tendencjami, które zapoczątkowano około 1890 roku na terenie Anglii i opozycją do stylów historycznych, reaktywowanych w XiX stuleciu. Art déco była zatem kolejną po secesji historyczną, naturalną kontynuacją poszukiwań młodego pokolenia, związanego ze środowiskami artystycznymi nowoczesnej i awangardowej Europy międzywojnia. Nowe zjawisko, które do dzisiaj jest trudne do zdefiniowania – obejmowało funkcjonalistyczne tendencje w architekturze, we wnętrzach, we wzornictwie przemysłowym. Stworzyło także modę na określone typy i formy przedmiotów, modę na określony typ obyczajowości, muzyki, tańca, kina, reklamy. Miało to miejsce tuż po pierwszej wojnie i trwało nieprzerwanie do wybuchu drugiej wojny światowej. Był to czas ciekawych i spektakularnych dla sztuki europejskiej zjawisk, podnoszących rzemiosło artystyczne do rangi artystycznych kreacji. Produkowanym na dużą skalę wyrobom przemysłowym nadano charakterystyczne, nowatorskie formy, linie, wprowadza nowe technologie i detal dekoracyjny, czyniąc z przedmiotu znak nowego, awangardowego stylu życia.
